What if... Story of my life #1

Η σημερινή μου ανάρτηση θα είναι λίγο διαφορετική από τις συνηθισμένες...

Με αφορμή ένα γεγονός που συνέβη μέσα στην εβδομάδα λοιπόν, θα μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις και θα χαρώ ιδιαίτερα να μοιραστείτε τις σκέψεις σας...

Ένα θλιβερό γεγονός λοιπόν, ο ξαφνικός θάνατος ενός νέου ανθρώπου που δεν γνώριζα καλά αλλά είχα συναντήσει το προηγούμενο ακριβώς βράδυ σε ένα πάρτυ, η αφορμή γι αυτό το άρθρο... Δεν θα σταθώ στο πως & τι έγινε, όμως κάποια τέτοια γεγονότα μας αφυπνίζουν & μας κάνουν πολλές φορές να δούμε τη ζωή λίγο διαφορετικά...

Και εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα...
"Ζεις πραγματικά τη ζωή σου"???
Μήπως τελικά ζεις τη ζωή που σου υπαγορεύει κάποιος άλλος? Οι γονείς σου, οι συγγενείς σου, ο σύντροφός σου, οι φίλοι σου...
Πριν λίγους μήνες λοιπόν, συνειδητοποίησα ότι ΟΧΙ, δεν ζούσα πραγματικά τη δικιά μου ζωή, αλλά αυτή που κάποιοι "δικοί μου" άνθρωποι περίμεναν να ζήσουν μέσα από εμένα!

Κάπου εκεί λοιπόν, στα 33 μου, κατάλαβα πως μάλλον οι επιλογές μου δεν ήταν 100% συνειδητές... Παρότι είμαι ένας ανεξάρτητος χαρακτήρας, με χρόνια σπουδών πίσω μου και με ανοιχτό μυαλό, μου πήρε λίγα χρόνια παραπάνω να καταλάβω ότι σε μερικούς ανθρώπους δεν μπορούσα να φέρω αντίρρηση! Προτιμούσα λοιπόν να καταπιέζω αρχικά τον εαυτό μου, στη συνέχεια τον σύντροφο (και μετέπειτα σύζυγο) και τελικά τα παιδιά μου, παρά να υψώσω το ανάστημά μου και να πω τη γνώμη μου...

Σου φαίνεται περίεργο αυτό ή μήπως αναγνωρίζεις ομοιότητες? 

Μετά λοιπόν από το δεύτερο παιδί μου και όταν η ανάγκη μου να βρίσκομαι με την οικογένειά μου έγινε επιτακτική και σε καθημερινή βάση, αποφάσισα επιτέλους να μιλήσω ανοιχτά! Από εκεί πήρα λοιπόν δύναμη και μπόρεσα να πω ότι οι προτεραιότητες μου είναι 1. οικογένεια, 2. δουλειά, 3.προσωπικός χρόνος/διασκέδαση...
Και τότε, μόνο τότε, όταν πια έθεσα τις δικές μου προτεραιότητες, είδα ποιους πραγματικά είχα δίπλα μου!
Ανθρώπους που απαιτούσαν να έχω ως πρώτη προτεραιότητα τη δουλειά μου & όχι το σπίτι μου και που ενώ ενδιαφέρονταν για εμένα και την οικογένεια μου δεν έκαναν καμία έκπτωση στα δικά τους θέλω (βλέπεις, κάπως έτσι την πατάς όταν δουλεύεις με συγγενείς...)

Κάπως έτσι λοιπόν βρέθηκα χωρίς δουλειά, έχοντας επενδύσει χρόνο & χρήματα για να σταθώ επάξια στο αντικείμενο το οποίο είχα(ν) επιλέξει να εργαστώ...

Μετά λοιπόν από βράδια που ξύπναγα κλαίγοντας, από πολλά νεύρα και καυγάδες σχεδόν με όλους όσους θεωρούσα κοντινούς μου ανθρώπους, κατέληξα να δω αυτό που έπρεπε να είχα δει από την αρχή...

Για πρώτη φορά στη ζωή μου ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ!!!!
Χωρίς να δίνω λογαριασμό, χωρίς να επεμβαίνουν στη ζωή μου, χωρίς να έχουν λόγο στην ανατροφή των παιδιών μου, ή να φέρνουν σε δύσκολη θέση τον σύντροφό μου!
Και κάπως έτσι, μετά από σχεδόν 9 μήνες σταμάτησα να ξυπνάω το πρωϊ και το πρώτο συναίσθημα της ημέρας να είναι το μίσος...  Αυτό ήταν... ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!!!

Και όλα αυτά από ένα θλιβερό γεγονός...
Γιατί συνειδητοποίησα με αυτή την αφορμή, ότι αν σήμερα ήταν η τελευταία ημέρα της ζωής μου, θα άφηνα πίσω μου μια αγαπημένη οικογένεια, δυο υπέροχα παιδιά με έναν μπαμπά που λατρεύουν & τα λατρεύει! Που θα έκανε τα πάντα για να μην τους λείψει τίποτα, θα δούλευε δύο και τρεις δουλειές για να τους παρέχει τα απαραίτητα στην καθημερινότητα, αλλά πάνω από όλα θα τα μάθαινε να πιστεύουν στον εαυτό τους, να μην χειραγωγούνται και να λένε πάντα ΟΧΙ σε ό,τι δεν τους αρέσει!

Γιατί εν τέλει, έκανα επιτέλους τις επιλογές μου & όσοι βρίσκονται δίπλα μου είναι ουσιαστικά & όχι επιφανειακά κοντά μου.. Γιατί ό,τι είχα να πω το έχω πει ήδη και δεν με νοιάζει να τα βρω με τους γύρω μου, αρκεί που τα βρήκα με τον εαυτό μου!!!

Γι αυτό λοιπόν, ξεκαθαρίστε κι εσείς τις σχέσεις σας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα διαγράψετε κάποια άτομα από τη ζωή σας! Αξίζει να περνάτε το χρονο σας μόνο με όσους πραγματικά είναι κοντά σας & όχι με όσους θέλουν να εκπληρώσουν μέσα από τη δική σας ζωή όσα δεν κατάφεραν να επιτύχουν οι ίδιοι...

Περιμένω τις σκέψεις σας,
να περάσετε ένα υπέροχα υπόλοιπο καλοκαιριού!!!

Σας φιλώ,
Kelly.